IQ Weekend 2025 odbędzie się w Polsce. Seria dwudniowych spotkań z zespołem została zaplanowana na pierwszy weekend października 2025.
Zespół IQ wystąpi na imprezie weekendu z zespołem w październiku 2025. Po wspaniałym odbiorze Pendragon VIP Weekend, organizatorzy przygotowali dla fanów rocka progresywnego kolejną, niezapomnianą przygodę muzyczną! Czekają na was dwa dni wypełnione muzyką oraz spotkaniami z zespołem. To wydarzenie na pewno na długo pozostanie w pamięci
Zobacz także: Pendragon zagrał w Zabrzu [ZDJĘCIA]
IQ to zespół, który od ponad czterech dekad inspiruje kolejne pokolenia muzyków i słuchaczy. Ich muzyka to podróż przez świat dźwięków, pełna emocji, refleksji i piękna. W 2024 roku grupa udowodniła znakomitą formę koncertową, wydając „The IQ Weekender 2024” – czteropłytowy koncert nagrany tego samego roku podczas weekendu w Aschaffenburgu! Podobny set koncertowy będzie można usłyszeć w Zabrzu za rok.
Szczegóły wydarzenia IQ Weekend. Daty, miejsce, bilety, program
IQ Weekend 2025 odbędzie się 3 i 4 października 2025 w Zabrzu w klubie CK Wiatrak. Plan wydarzenia przedstawia się następująco:
Dzień 1, Piątek, 3 października (start 19:30)
- Koncert IQ – dwugodzinny set przygotowany specjalnie na okazję Weekendu!
- Sesja Meet and Greet – czyli spotkanie z muzykami.
Dzień 2, Sobota, 4 października (start 13:00, koncert zaplanowany na godziny wieczorne)
- Koncert IQ – część 2 (najnowsze utwory i hity z ostatnich albumów)
- Sesja Q&A, na której będziecie mogli zadać zespołowi nurtujące Was pytania!
- Wspólna sesja zdjęciowa zwieńczona rozdaniem pamiątkowej fotografii dla każdego!
- Sesja Meet and Greet – czyli spotkanie z muzykami.
Dla każdego uczestnika Weekendu zostały przygotowane ekskluzywne upominki i suweniry z limitowanej edycji IQ Weekend 2025! Ponadto została utworzona dedykowana strona internetowa dla wydarzenia, na której zebrane i udostępnione zostaną wspomnienia i galerie z Weekendu!
Dokładne godziny rozpoczęcia koncertów oraz sesji z zespołem będą dostępne miesiąc przed wydarzeniem.
Informacje o biletach:
Dwustronnie drukowane bilety kolekcjonerskie dostępne na www.IndependentMusicMarket.com
Bilety do samodzielnego wydruku dostępne na: bilety24.pl
Ceny Biletów:
I pula:
piątek – 169zł
sobota – 199zł
karnet dwudniowy – 329zł
II pula:
piątek – 199zł
sobota – 229zł
karnet dwudniowy – 369zł

IQ – biografia zespołu
Oficjalnie historia grupy IQ rozpoczęła się na przełomie 1981/82, lecz zanim grupa powstała, jej członkowie wcześniej występowali razem w kilku różnych zespołach. Pierwszy z nich to The Giln powstały w 1976 roku, lecz z czasem muzycy stwierdzili, że ta nazwa im nie pasuje, więc zmienili ją na The Lens, który istniał przez około 5 lat. Drugim był istniejący przez krótką chwilę punkowy The Hawaii Spacers. Skład The Lens parokrotnie zmieniał się. Pod koniec 1981 roku The Lens rozpadł się, ale Mike Holmes (gitara) i Martin Orford (klawisze) postanowili grać dalej razem.
Nowo powstałą grupę nazwali IQ (Intelligence Quotient). Początkowo skłaniali się ku muzyce tanecznej. Pierwszym efektem ich działalności był utwór „Beef in a Box” wydany na składance „Melody Maker Playback vol 1” i zawierał on elementy rapu, który zyskał popularność dopiero dekadę później. Wtedy też Melody Maker postrzegał IQ jako nadzieję muzyki… tanecznej. Repertuar grupy był dość zróżnicowany, od tanecznych kompozycji („Beef In a Box„, „For Christ’s Sake„, „Barbel Is In„) po progresywne („Intelligence Quotient„, „Fascination” czy „Dans Le Parc Du Chateu Noir„). Początkowo IQ istniał jako kwartet w składzie: Martin Orford (klawisze, wokal), Mike Holmes (gitara), Tim Esau (gitara basowa) i Paul Cook (perkusja). Martin niezbyt dobrze sobie radził w podwójnej roli klawiszowca i wokalisty. Wkrótce wokalistą grupy został Peter Nicholls, który już wcześniej występował w The Lens. Nastąpiła też zmiana perkusisty i nowym perkusistą został Paul Cook.
Niedługo potem zespół wydał swe pierwsze wydawnictwo – kasetę „Seven Stories Into Eight” zawierającą 5 utworów granych jeszcze w kwartecie i trzy utwory z Peterem Nichollsem na wokalu. Debiutancki album grupy, „Tales From The Lush Attic” został wydany we wrześniu 1983 roku, a nagrano go w przeciągu kilku dni. Na szczególną uwagę z tego albumu zasługuje 20-minutowa kompozycja „The Last Human Gateway” oraz nieco krótsza i zarazem najciekawsza „The Enemy Smacks„. Całość była bliska dokonaniom Genesis z Peterem Gabrielem. Po wydaniu tego albumu zespół ruszył w trasę po UK, a po jej zakończeniu muzycy zabrali się za pisanie nowego materiału. Drugi album grupy „The Wake” ukazał się w 1985 roku i zawierał już krótsze kompozycje. Koncert zespołu z 13 maja 1985, który miał miejsce w Camden Palace w Londynie został sfilmowany na potrzeby programu telewizyjnego „Live From London” (wydany wiele lat później na DVD). Po krótkiej trasie promującej to wydawnictwo zespół opuszcza Peter Nicholls.
Nowym wokalistą zostaje Paul Mennel. Pierwszym wydawnictwem zespołu z nowym wokalistą jest niskonakładowy wydany przez fanklub grupy dwupłytowy album „Nine In A Pond Is Here„. Strony A, B i C tego wydawnictwa zawierają wybór dotychczasowych dokonań zespołu zarejestrowanych już z nowym wokalistą oraz instrumentalną wiązankę hitów Glena Millera, zaś strona D zawiera eksperymentalne kompozycje pamiętające czasy The Lens, z czego ostatnia kompozycja zawiera zapętlony na końcowej rozbiegówce dźwięk. Podsumowaniem działalności grupy z Peterem Nichollsem jest koncertowy album „Living Proof„. Kolejne albumy grupy, czyli „Nomzamo” (1987) i „Are You Sitting Comfortably?” (1989) podążają w kierunku muzyki pop. Obydwa albumy zostały wydane przez wytwórnie Squawk. Błędy promocyjne (np. zbyt późne wydanie utworu „Promises” na singlu) nie pomogły w uzyskaniu większej popularności grupie, a we wrześniu 1989 roku firma Squawk rozwiązała kontrakt z zespołem. W szeregi zespołu wdarło się zniechęcenie, co doprowadziło do tego, że większość muzyków grupy postanowiła traktować zespół jako hobby. Grupę w tym czasie opuścili Tim Easu i Paul Mennel.
Po krótkim okresie stagnacji doszło do wznowienia aktywności zespołu, początkowo w kwartecie. Nowym basistą został Les Marschall (grający przed laty w The Lens), a niedługo potem do zespołu powrócił Peter Nicholls. W połowie 1991 roku Les Marschall popełnił samobójstwo, a jego miejsce zajął wkrótce John Jowitt z grupy Ark. Skład ten zadebiutował w Marquee 6 lipca 1991 roku. Zespół powołał do życia własną wytwórnię płytową Giant Electric Pea. Pierwszym wydawnictwem grupy wydanym przez tą wytwórnie była kompilacja „J’ai Pollette D’arnau” zawierająca rzadkie nagrania z ostatnich lat działalności grupy. Potem zostały wydane na CD wcześniejsze dokonania zespołu (poza dwupłytowym „Nine In a Pond Is Here„). Wersje CD starszych wydawnictw zespołu zostały wzbogacone o dodatkowe niepublikowane utwory. W 1993 roku ukazał się premierowy materiał pod tytułem „Ever„.
Od połowy lat 90 aktywność grupy nieco osłabła. Kolejne wydawnictwa ukazywały się co kilka lat zyskując całkiem sporą popularność. Wspomniany już „Ever” oraz dwupłytowa „Subterranea” (1997) uważane są za prawdziwe arcydzieła rocka progresywnego. Martin Orford w tym czasie towarzyszył Johnowi Wettonowi (ex- King Crimson, UK, Asia) w trasie koncertowej, która objęła także Polskę (dwa koncerty: Bydgoszcz i Kraków w 1998 roku), a John Jowitt wtedy czasie grał w zespole Arena. Pod koniec lat 90 zespół przygotował niespodzianki dla fanów. Pierwszą było wydawnictwo „Seven Stories Into 98” – dwupłytowy album zawierający materiał z pierwszej kasety grupy. Na pierwszym krążku został on na nowo nagrany z dołożonym jednym dodatkowym utworem, zaś drugi krążek tego wydawnictwa to oryginalny materiał z 1982 roku (zarejestrowany w dość słabej jakości dźwięku). Drugim wydawnictwem była wydana rok później kompilacja rarytasów z niemal całego dotychczasowego okresu działalności grupy – „The Lost Attic„. Wydawnictwo to promowała nowo nagrana wersja utworu „Hollow Afternoon” – kompozycji wydanej na limitowanym singlu w końcówce 1983 roku.
Rok 2000 przynosi zespołowi album „The Seventh House„. W latach 2005 – 2011 dochodzi do kilku zmian personalnych i nieco rzadszego wydawania kolejnych albumów. Kolejnymi wydawnictwami grupy są „Dark Matter” (2004), „Frequency” (2009) oraz „The Road Of Bones” (2014). Pierwsze dwa wydawnictwa grupy, czyli „Tales From the Lush Attic” i „The Wake” zostają wznowione w specjalnych wersjach zawierających dużo dodatkowych nagrań, w tym liczne wersje demo i odrzuty studyjne. Materiał z tych płyt został także na nowo zmiksowany. Prócz tego ukazuje się kilka wydawnictw z serii „The Archive Collections„. Ostatnim studyjnym wydawnictwem grupy jest album „Resistance” wydany w 2019 roku. Właśnie ostatnie studyjne albumy grupy pokazują, że zespół jest w pełni sił twórczych i wciąż ma wiele do zaoferowania. W 40-tą rocznicę powstania zespołu odbyły się koncerty jubileuszowe na terenie Wielkiej Brytanii oraz Europy w latach 2021/2022.
Od 2011 roku skład zespołu tworzą:
Peter Nicholls – wokal
Mike Holmes – gitara
Neil Durant – instrumenty klawiszowe (od 2011 roku)
Tim Easu – gitara basowa, chórki (ponownie w zespole od 2009 roku)
Paul Cook – perkusja (ponownie w zespole od 2009 roku)