Poznajcie kolejne wybitne gitarzystki, które swoją kreatywnością, techniką i unikalnym stylem udowadniają, że sceny muzyczne na całym świecie należą do nich równie zasłużenie. Przygotujcie się na fascynującą podróż przez różnorodność gatunków i niezwykłe historie, które za każdym dźwiękiem się kryją.”
The Great Kat
Amerykanka Katherine Thomas najbardziej znana jest z thrashmetalowych interpretacji utworów muzyki klasycznej i równie często co gitary używa skrzypiec. Thomas jest klasycznie wyszkoloną skrzypaczką, ukończyła Juilliard School, a aktualnie łączy wszelkie gatunki metalu: speed, heavy, thrash, power melodic death po instrumental rock.
Magazyn Guitar One wymienił ją jako jedną z „Fastest Shredders of All Time”. Jej klasyczne wykształcenie, umiejętności techniczne i autopromocja są czasami porównywane do Yngwiego Malmsteena, chociaż jej samej zdarzało się skromnie twierdzić, że jest reinkarnacją Beethovena.
Szwajcarski zespół black metalowy Mordor nagrał hołd dla Thomas, zatytułowany „The Great Kat Is God”. Posiada sporą dyskografię od niewinnie brzmiącego demo „Satan Says” przez niebywale skromne „Worship Me or Die!” czy „Guitar Goddess” po deklarujące inspirację „Beethoven on Speed”, „Bloody Vivaldi”, „Rossini’s Rape” po „Wagner’s War”.
Donita Sparks – L7, Donita Sparks and the Stellar Moments
W 1984 roku Sparks z Suzi Gardner założyły L7, który względu na swoje brzmienie i wizerunek jest często kojarzony z ruchem grunge późnych lat 80. i wczesnych 90. czasami łączony z riot grrrl, a występujący z największymi w branży: Nirvana i Hole. Muzyka Sparks pojawiła się w filmach „Natural Born Killers”, „Brokeback Mountain” oraz w grach wideo „Grand Theft Auto: San Andreas” i Rock Band 2. Jest także perkusistką zespołu – hołdu złożonego Lou Reedowi i Blue Man Group.
Gdziekolwiek pojawia się Donita, pojawiają się kontrowersje. Geniusz ma różne kształty i formy, a Donita jest klasycznym przykładem tego, że nigdy nie ocenia się książki po okładce. Nadążanie za jej skandaliczną osobowością to bardzo niewielka cena za radość z jej wspaniałej gry na gitarze. „Scatter the Rats” to album studyjny amerykańskiego zespołu rockowego L7, wydany 3 maja 2019 roku przez Blackheart Records. Jest to pierwszy album zespołu od prawie 20 lat, po reaktywacji zespołu w 2014 roku.
Tash Sultana
Pochodząca z Australii i najmłodsza na tej liście, Tash Sultana to „jednoosobowy zespół” z niesamowitym opanowaniem dwudziestu instrumentów, ale ulubionym pozostaje niezmiennie gitara. Urodzona i wychowana w Melbourne w Australii, Sultana miała zaledwie trzy lata, kiedy zaczęła grać na gitarze, którą otrzymała w prezencie od swojego dziadka. Jako nastolatka zaczęła koncertować na ulicach Melbourne, ostatecznie zostając wokalistką lokalnego zespołu Mindpilot.
W 2016 roku domowe nagranie jej kompozycji „Jungle” na zawsze zmieniło życie Sultany. Film uzyskał ponad milion wyświetleń w ciągu kilku dni, ostatecznie osiągając ponad 40 milionów wyświetleń. Jej wielowarstwowe, zapętlone brzmienie to mieszanka trip-hopu, indie rocka, reggae. ska, pop z solówkami, które są elektryzujące i wybuchowe.
Susan Tedeschi – Tedeschi Trucks
Tedeschi Trucks Band – zespół niezwykle utalentowanego duetu Susan Tedeschi i jej męża Dereka Trucksa i jedna z najlepszych rzeczy, jaka przydarzyła się społeczności gitarzystów. Godne uwagi jest to, jak bardzo i Tedeschi i Trucks rozwinęli się muzycznie, odkąd się poznali. Tedeschi przejęła jazzowe skłonności swojego partnera, podczas gdy Derek Trucks dostroił się do jej wrażliwości R&B. Od 2010 roku para tworzy razem niesamowitą muzykę jako Tedeschi Trucks Band.
Tedeschi w jej najlepszym wydaniu, to „Crossroads” u boku Erica Claptona na jego festiwalu i na szeroki uśmiech Claptona na jej solówce. Tedeschi śpiewa równie dobrze jak gra. Jej strzelisty wokal i palące solówki są jak marzenie. Jako artysta solowy, talent Tedeschi został wykorzystany jako support wielu ikon, takich jak Bob Dylan, The Rolling Stones i B.B. King. Występowała również w The Allman Brothers Band.
Kristy Marlana Wallace (Poison Ivy) – The Cramps
Jako współzałożycielka i gitarzystka słynnego punk-rockowego zespołu The Cramps, Kristy Marlana Wallace wywarła pionierski wpływ na amerykańską muzykę punkową. Znana pod pseudonimem Poison Ivy, Wallace wraz ze swoim mężem Luxem Interiorem przez ponad trzy dekady tworzyła muzykę pełną punka i rockabilly. Jej pełne pogłosu akordy, powolne riffy i ogólna praca gitary inspirowana rock and rollem i bluesem z lat 50. stały się podstawą hybrydowego brzmienia zespołu.
„Cały rock and roll od lat 60. do lat 70. opierał się na Chucku Berrym, z wyłączeniem jakichkolwiek innych wpływów” – stwierdziła Poison Ivy. „Więc chociaż kochaliśmy Chucka, postanowiliśmy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby nie mieć tego wpływu”. Królowa punkabilly skupiła się na monumentalnie zniekształconych akordach i nadużywaniu whammy, fuzza, pogłosu i tremolo. Od czasu rozwiązania The Cramps w 2009 roku, nie ma jej wiele w mediach, ale pozostaje wzorem do naśladowania dla pokolenia aspirujących muzyków.
Ana Popović – Hush
Urodzona w Serbii, w rodzinie kochającej muzykę, Ana Popović dorastała, dzieląc z ojcem miłość do bluesa, klasycznego rocka i gitary. Naukę gry na instrumencie rozpoczęła w wieku piętnastu lat, zaskakując swoim charakterystycznym stylem.
W wieku 19 lat Popović założyła zespół Hush, grając w klubach i na festiwalach bluesowych w Serbii, Grecji i na Węgrzech, po czym studiowała gitarę jazzową w Holandii. Od tego czasu Popović wydała osiem albumów studyjnych, w tym trzypłytową trylogię, która oprócz zwykłego bluesa prezentuje jej podejście do rocka, funku i jazzu. Przez dziesięciolecia stworzyła niesamowicie imponujący dorobek, a każdy album jeszcze bardziej umacnia jej niezaprzeczalną kontrolę nad gitarą.
Od jammowania z ojcem w Belgradzie do uzyskania rekomendacji Bruce’a Springsteena jako „piekielnie dobrego gitarzysty”, Popović przeszła długą drogę. Jej stale rozwijające się rzemiosło można zobaczyć podczas tras koncertowych Experience Hendrix, gdzie jest jedyną kobietą.
Zobacz również: Subiektywna lista najlepszych gitarzystek część I